مقامات آمريکايي به طور سنتي در مواقع اضطراري از جمله جنگ‌ها، بحران‌ها يا فجايع طبيعي به ذخاير راهبردي خود متوسل مي شوند.

به طور مثال، دولت آمريکا در سال 2005 در پي طوفان کاترينا که بخش‌هايي از اين کشور را ويران کرد، مجبور شد از ذخاير راهبردي خود استفاده کند.

به نوشته دي ولت، متوسل شدن به ذخاير راهبردي در اين مورد خاص، تدبيري محافظتي بود اما توسل به اين کار در شرايط فعلي بيشتر سلاحي در دستان آمريکاست.

کاخ سفيد و کنگره توافق کردند هشت درصد ذخيره راهبردي نفت‌خام آمريکا را که در حال حاضر 695 ميليون بشکه است، بفروشند. در مجموع، دولت آمريکا قصد دارد حدود 58 ميليون بشکه نفت را در دوره 2018 تا 2023 (پنج تا ده ميليون بشکه در سال) روانه بازار کند.

در سال 2025، درآمدهاي حاصل از فروش نفت به صندوق وزارت خزانه‌داري آمريکا ريخته خواهد شد تا سپس براي تثبيت بودجه مورد استفاده قرار بگيرد. اين رويکرد اگر چه به ظاهر جنبه اقتصادي دارد اما به نظر متناقض مي رسد.

به نوشته دي ولت، از آنجا که فروش نفت خام بر اساس قيمت‌هاي کنوني تنها حدود سه ميليارد دلار درآمدزايي دارد، احتمال کمي وجود دارد که اين مبلغ به آمريکا براي تسويه بدهي خود که بالغ بر 18 هزار ميليارد دلار است، کمکي کند.

قيمت نفت در سال 2015 تقريبا به نصف کاهش پيدا کرد. قيمت نفت که سال گذشته حدود 100 دلار در هر بشکه بود، اکنون حتي به 50 دلار در هر بشکه نيز نمي رسد. بنابراين مصرف‌کنندگان از قيمت‌هاي پايين سوخت بهره مي برند در حالي که اين شرايط به ضرر کشور است.

دي ولت اين پرسش را مطرح مي کند که چرا واشنگتن طرح‌هاي فروش ذخاير راهبردي نفت خام خود را درست زماني اعلام کرد که قيمت‌ها تا اين حد پايين است؟ و جواب مي دهد احتمالا به اين علت که تنها مسئله پول مطرح نيست  تصميمي سياسي در کار است.

تصميم به فروش نفت راهبردي با هدف تضعيف کشورهايي که نفت خام يکي از راه‌هاي تأمين بودجه آنها گرفته شده است و به اين طريق فشاري مصنوعي بر آنها وارد مي شود.

اين روزنامه آلماني نتيجه مي گيرد که آمريکا با اين روش، چالشي براي روسيه، عربستان سعودي و ايران به وجود مي‌آورد و جنگي جهاني را در بازار مواد اوليه به راه مي اندازد.

انتهاي پيام/